CRNA GORA JE NEZAVISNA I SUVERENA DRZAVA

Kroz dogadjaje u posljednje tri godine Crna Gora izvojevala je i postala "De facto" nezavisna i suverena drzava, iako jos nije medunarodno priznata od drugih drzava i Ujedinjenih nacija.

Nakaradna federacija samo dvije republike, potpuno nesrazmjerne po velicini i broju stanovnika, koju je smislio i stvorio Slobodan Milosevic, nije nikada mogla da funkcionise i potpuno se raspala jos za vrijeme pune vladavine njenog stvaraoca. Raspad Federacije bio je posebno vidljiv poslije nedavnog ustavnog puca Slobodana Milosevica, kada je i onako vec u rusevinama federalni sistem u potpunosti prestao da postoji. Preuzevsi na sebe skoro sve funkcije i nadleznosti savezne drzave i oslobodjena federalnog obruca , Crna Gora samim tim postala je nezavisna i suverena jer je u federativnu socijalisticku Jugoslaviju usla kao suverena odlukama CASNO-a i AVNOJ-a , a u Milosevicevu federaciju takodje kao suverena odlukom na referendumu 1992. Da postoji suverenost i nezavisnost Crne Gore poslije raspada federalne drzave utvrdjeno je i Odlukom skupstine Crne Gore od 23 decembra 1991 godine. U Odluci je receno da Crna Gora postaje nezavisna i suverena drzava kada Jugoslavija prestane da postoji. Odluka je s obrazlozenjem i hronoloskim pregledom hiljudugodisnje crnogorske drzavnosti tada bila dostavljena svim drzavama Evropske unije, Sjedinjenim Drzavama i Rusiji. Od donosenja ove istorijske Odluke skupstine Crne Gore srusile su se i nestale dvije Jugoslavije , socijalisticka i ova Miloseviceva, pa je sada krajnje vrijeme da Crna Gora javno oglasi da je suverena i nezavisna drzava.

Pravna nauka jasno je i nedvosmisleno utvrdila da je Crna Gora vec sada nezavisna i suverena drzava i da za objavu odluke o nezavisnosti nije vise obavezan nikakav rerefendum. Isti se moze sprovesti radi postizanja odredjenih politickih ciljeva, ali pravno nije obavezan. S ovakvim stavovima posebno se isticu djela akademika Dr Mijata Sukovica, Dr Ceda Bogicevica, Dr R. Djuricanina i drugih, cije su naucne postavke u isto vrijeme i direktni poziv aktuelnoj crnogorskoj vlasti da u svojim drzavotvornim potezima i vaznim odllukama za sudbinu naroda i drzave, postupa i djeluje u skladu sa naukom. Veliki drzavnici svijeta, kao sto su Washington, Jefferson, Gledston, Bizmark, Lenjin.. sluzili su se naukom prilikom donosenja vaznih i sudbonosnih odluka. U djelima pomenutih crnogorskih naucnika iznesene su takodje neosporne cinjenice da Srbija nije pravno nikada postala ni bila federalna clanica SRJ jer je ona po njenom ustavu potpuno nezavisna i suverena drzava koja sve svoje funkcije obavlja u svojoj nadleznosti. Savezni ustav iz 1992 nije nikada stupio na snagu jer Ustavni zakon o stupanju Ustava na snagu nije nikada donesen.

Nezavisna i suverena Crna Gora nije samo najvisi interes svih gradjana i politickih partija Crne Gore nego je to jos vise vitalni interes cijeloga srpskog naroda i jedan od uslova za izlazak srpskog naroda i drzave iz duboke krize. Iznosim samo neke od elemenata koji to dokazuju:

 

• Ne moze biti veceg jedinstva i saradnje dva bratska naroda od djelovanja iz svojih nezavisnih i suverenih drzava. Odnosi Svedske i Norveske, zatim odnosi zemalja Beneluksa to potvrdjuju i veliki su nam primjer kako treba da uredimo odnose izmedju srpske i crnogorske drzave. Nikakva federacija ne bi mogla pomenutim drzavama da obezbijedi jedinstvo i saradnju koju bez prestanka imaju medju sobom kao nezavisne i suverene drzave.
• Crna Gora i Srbija svaka za sebe imale bi svoj glas i clanstvo u Ujedinjem nacijama i u svim medjunarodnim ogranizacijama, ukljucujuci finansijske.
• Nije interes srpskog i crnogorskog naroda da se pod imenom Jugoslavija kriju dvije stare suverene drzave, ustvari da se krije projekat velike Srbije.
• Jugoslavija je ime za drzavu naroda Juznih Slovena. Nema se pravo na to ime ako u toj drzavi zivi manje od 20% Juznih Slovena i od sedam juznosloveskih naroda samo dva.
• Nije interes ni Crnoj Gori ni Srbiji da se od imena Jugoslavija izaziva podozrenje naroda i drzava koji su ranije bili u sastavu Jugoslavije i uz to su Juzni Sloveni. Oni ce uvijek osjecati nelagodnost i strepnju da bi ih Jugoslavija mogla ponovo "oslobadjati" i ukljucivati u Jugoslaviju. Uspostavljanje povjerenja izmedju naroda predhodne Jugoslavije zahtijeva da se izbjegne bar naziv drzave koji joj ne pripada.
• Federacija je vrlo skupa za samo dvije federalne jedinice. Treba placati ogromni administrativni aparat savezne drzave. Korisnije je taj novac da se upotrebi za privredne investisticije u Crnoj Gori i Srbiji.
• Uspostavljanjem nezavisnih drzava Crne Gore i Srbije revitalizovati ce se Srpstvo u svojem originalnom i izvornom Njegosevskom smislu, koje je danas na mnogo nizem nivou od jauka Vladike Danila "O kukavno Srpstvo ugaseno" . Srpstvo Njegosevo potpuno je razlicito i antipod je Srpstvu kojega su nam nametnuli Aleksandar Karadjordjevic, Punisa Racic, Pavle Djurisic, Radovan Karadzic i Slobodan Milosevic.

Srpstvo je niklo u Crnoj Gori u proslom vijeku, u djelima vladike Rada i crnogorskih vladara poslije njega, kao duhovna vodilja za oslobodjenje crnogorskoga i srpskoga naroda od Otomanske i Austrougarske imperije . Njihovo Srpstvo ispunjeno je visokom moralnoscu i murdoscu, a u svojem programu Hrvate smatra svojom "hrabrom bracom sokolovima", Muslimane bracom druge vjere, a Albance ravnim sebi jer je "Skenderbeg srca Obilica" Neosporna je istorijska istina koja se kod nas uporno krije da je sa takvom idelogijom i neprestanom borbom crnogorske drzave protiv tudjina tokom prosloga vijeka, omoguceno stvaranje srbijanske drzave i njeno priznavanje nezavisnosti na Berlinskom kongresu . Srbija poslije drugog ustanka 1815 kada je dobila samupravu u selima, a u gradovima su ostali i dalje Turci, nije vise kao vazalni subjekt ratovala sa Turcima do 1876 kada je porazena kod Cunisa i ponovo se pokorila Otomaskoj imepriji. Za cijelo to vrijeme Crna Gora je neprestano ratovalja, a Srbija u miru dobijala konceseije od Sultana jer je bila neutralna i nije pomagala Crnu Goru. Srbija je sesdesetih godina prosloga vijeka dobila gradove od Turske kao nagradu za neutralnost i nepomaganje Crne Gore za vrijeme dva najteza napada Turaka na Crnu Goru - nezaboravljene najezde i "godine" strasnoga Omer Pase koji je imao zadatak da potpuno unisti i raseli u Malu Aziju cijelo stanovnistvo Crne Gore. Jedini je Djura Jaksic - savjest srpskog naroda, uputio teski protest i prekor knezu Mihailu zasto ne pomaze bracu, kroz cuvenu pjesmu "Padajte braco" koju smo svi ucili napament u skoli, ali nikada nam nije bilo receno zasto je Djura napisao tu pjesmu. Na Berlinskom kongresu i San-Stefanskom miru 1878 javno je priznato da se Srbiji daje status nezavisne drzave zahvaljujuci crnogorsdkim bitkama i pobjedama, jer srbijanskih od 1815 nije niti jedne bilo, izuzev njenog teskog poraza kod Cunisa.

 Srpstvo crnogorskih vladara nije niukom slucaju predvidjalo slabljenje ili utapanje crnogorske drzave u srpsku, toboze u ime ujedinjenja, kako to danas i cijeloga ovoga vijeka objasnjava velikosrpska propaganda. Bilo je to sasvim obratno. Njegosevsko Sprstvo predvidjalo je nezavisnu, ojacanu i prosirenu Crnu Goru. Kralj Nikola pisao je "U Prizren cu oruzan poci" i "srpske cu zemlje branit' sabljom Ivana i … krunom Dusana" sto je znacilo da ce to uraditi njegova crnogorska drzava. Crnogorski vladari pored Srpstva jos vise su isticali svoje Crnogorstvo.

Za razliku od Njegosevskog Srpstva, u dvadesetom vijeku kada je ojacala, srpska drzava stupila je na puteve imperijalne,osvajacke teorije i prakse, koja je najvise zla donijela samom srpskom narodu. Ne postoji narod u istoriji covjecanstva koji je tokom cijeloga XX vijeka tako uzasno stradao od nerazumne politike svojih vodja kao srpski narod. Podsjetimo se da je u prvom svjetskom ratu svaki cetvrti stanovnik Srbije poginuo ili umro od nasilja okupatora, samo zato sto su srbijanski vlastodrsci izazvali veliku Austrougarsku imperiju i ubili joj prestolonasljednika bez ikakve potrebe. Kralj Aleksandar je pokusao da spere odgovornost za sebe i ubio je Apisa koji ga je doveo na vlast, optuzivsi ga da je on krivac za ubistvo Ferdinanda, ali ga taj poznati montirani solunski proces nije mogao da rehabilituje.

U drugom svjetskom ratu, kada je Hitlerorova Njemacka bila na samom vrhuncu svoje moci, kada je Amerika bila neutralna, a Rusija jos u savezu sa Njemackom, kada je cijela Evropa bila pokorena ili je kao satelit sluzila Njemacku i ocekivala se invazija na London, beogradska oligarhija srusila je vladu Cvjetkovic- Macek , izazvala Njemacku i poslije desetodnevnog rata predala drzavu i narod na milost i nemilost razbjesnjelom fasizmu. Rezultat takve politke je genocid nad Srpskim narodom u Bosni i Hrvatskoj od ustasa, i od Njemaca u samoj Srbiji. Te 1941/42 godine poklano je i ubijeno najmanje milion Srba.

I napokon ratovi Slobodana Milosevica devedesetih godina za veliku Srbiju do Karlobaga i Virovitice spadaju u istu kategoriju strmoglavih i neznalackih poduhvata koji su donijeli teske poraze, razaranja i ogromne zrtve srpskom narodu i istjerali stotine hiljada Srba sa vjekovnih ognjista u Hrvatskoj, Bosni i Kosmetu.

To su stravicni rezultati imperijalnog i agresivnog Srpstva u vremenu od kralja Aleksandra do Slobodana Milosevica.

Rezultati i karakter politike takvoga Srpstva zaista su dobro prikazani u klasicnoj srpskoj literaturi u pripovijetci "Strmoglavija u prosirenoj Stradiji"

Krajnje je vrijeme da takvo porazavajuce i strmoglavo Srpstvo moraju u potpunosti odbaciti i sprski i crnogorski narod. Danas, poslije promjena u Srbiji, Crna Gora mora se vratiti izvornom Negosevom Srpstvu, koje, pored ostalog, zahtijeva nezavisnu, suverenu i ojacanu crnogorsku drzavu, dostojanstvo i postovanje crnogorske nacije, saradnju i prijateljstvo sa Hrvatskom, Bosnom i Albanijom, te ekonomsku, kulturnu i obrazovnu integraciju i saradnju sa Srbijom, po istom modelu i nivou kojega imaju izmedju sebe Svedska i Norveska ili zemlje Beneluksa.

Povracaj izvornom Njegosevom Srpstvu od posebne vaznosti je za sami srpski narod, koji se jos nije otresao zabluda velike imperijalne politike i stvaranja velike Srbije. Iako je smijenjen Slobodan Milosevic, te ostvaren veliki pohod masa u Srbiji za bolje sjutra, novi predsjednik Jugoslavije u svojem prvom pozdravnom pobjednickom govoru sa balkona gradske skupstine obratio se "Oslobodjenoj Srbiji", sto je, kada to kaze predsjednik Jugoslavije, tvrdnja da druga republika Crna Gora jos nije oslobodjena. Da to nije slucajno pokazuje i njegov interview inostranim medijima kojima je kazao da ne dolazi u obzir nezavisnost Crne Gore. Zar moze toliko da padne profesor Ustavnog prava kojemu je potpuno poznato da su cetiri ustava komunisticke Jugoslavije i plus Milosevicev zabljacki predvidjali pravo federalnih republika na samoopredjeljenje i otcepljenje, a on novi demokratski Predsjednik to zabranjuje.

Vec sada je potpuno izvjesno da nova Srbija i njena nova (stara) vlast nece iskoristiti podrsku Zapada da krenu putem razvoja demokratije za sto jedino i imaju tu podrsku, nego ce nastaviti putem vec propalih i porazenih velikosrpskih osvajackih projekata. Medju mnogobrojnim dokazima za to isticu se spektakli prenosa kosti pjesnika Jovana Ducica, koji nijesu ucinjeni zbog poezije nego radi jasnih politickih poruka Crnoj Gori i svim ostalim narodima i drzavama Balkana. Jovan Ducic je pjesnik velikog Dusanovog carstva od "Belog mora do Gorskih Kotara i Lickih Gora" ( Belo more je naziv velikosrpskih nacionalista za Egejsko more). To novo Carstvo izbrisalo bi nezavisne drzave - Crne Goru, Albaniju, Makedoniju , BiH koje bi najvise mogle biti samo srpske pokrajine, a veliki djelovi Grcke, Bugarske i Hrvatske postali bi djelovi tog carstva. Ducic je pjesnik mrznje prema svemu sto nije srpsko. On pjeva majci Srbiji koja je svoju djecu "mlekom otrovala" da budu u " osvetnickom gnevu" uvijek prvi "mucenici i heroji" i da uvijek daju "kaplju krvi za kap Tvoga mleka". Isto tako, Ducic je napisao za sve sto nije srpsko "nasi ce im vetri pepeo razneti, spracemo sa stene pogane im stope"

Opijela i govori koji su drzani nad kovcegom Ducica u Beogradu, Podgorici, Danilovgradu, Niksicu i Trebinju bili su jasna poruka Crnoj Gori i Bosni i Hercogovini da su oni samo djelovi Velike Srbije. Anfilohijeva pjevanja i govori Matije Beckovica nad odrom pjesnika verifikovana su prisustvom novog Predsjednika Jugoslavije koji je uz to jos i celivao kovceg Ducica sto sve skupa zvanicno znaci da ce jos biti "ceranja". U svim ovim manifestacijama posebno je zloupotrebljen Njegos kojega su uporno izjednacavali sa Ducicem sto je najveca moguca pogrda i kleveta Njegosa. Koliko se u tome islo daleko potvrdjuje i uporedjenje malog brezuljka Crkvina kod Trebinja na kojem je sahranjen Ducic, sa gorostasnim Lovcenom.

Da bi se zaustavila nova nacionalisticka velikosrpska euforija i sprijecili novi krvavi konflikti na Balkanu, Crna Gora koja je prva na udaru mora postati zvanicno nezavisna i suverena drzava i mora stati u odbranu Njegosevske misli o odnosima medju narodima Balkana. Autor ovih redova je nazad 10 godina javno i ostro ustao protiv Miloseviceve agresivne politike stvaranja velike Srbije i ukazao da je to put u novu veliku nesrecu i pogibiju srpskog naroda . Sa zaljenjem konstatujem da se nad Crnom Gorom, a odmah zatim i nad ostalim drzavama Balkana sada ponovo nadvijaju prijeteci oblaci iste Miloseviceve politike, samo bez Milosevica.

Zato, Crnogorska aktuelna vlast morala bi odmah da preduzme slijedece korake:

 

• Obrati se svim drzavama - clanicama Ujedinjenih nacija i upozna ih sa cinjenicama da je Crna Gora "de facto" nezavisna i suverena drzava, da federacija sa Srbijom ne postoji i da svakoj drzavi predlozi uspostavljanje diplomatskih odnosa.
• Obrati se Ujedinjenim nacijama sa molbom za prijem u clanstvo.
• Obrati se Predsjedniku, Drzavnom sekretaru za inostrane poslove i svakom clanu Kongresa Sjedinjenih Americkih Drzava posebno i detaljno ih upozna sa sadasnjim stanjem drzavnog statusa Crne Gore. Uz posebnu zahvalnost Sjedinjenim Drzavama za podrsku koju su dale Crnoj Gori u posljednje tri godine, pomocu koje je dobrim dijelom izvojevana "De facto" nezavisnost Crne Gore, treba naglasiti da Crna Gora ocekuje podrsku ili bar neprotivljenje Sjedinjenih Drzava u procesu medjunarodnog priznavanja 'De iure" nezavisnosti Crne Gore. Istom prilikom treba americke drzavnike podsjetiti da je u jednoj (11) od 14 tacaka predsjednika Wilsona koje je Kongres prihvatio 8 januara 1918, bilo predvidjeno ponovno uspostavljanje nezavisne Crne Gore koja je tada bila okupirana od Austrougarske. Naime "14 tacaka" predsjednika Wilsona bile su sazeti program demokratskog svijeta protiv nastupajuceg talasa komunistickih revolucija u Evropi. Oktobarska revolucija u Rusiji dogodila se samo dva mjecesa prije donosenja "14 tacaka". Danas, poslije 82 godine, Sjedinjene Drzave mogu sa ponosom konstatovati da su pobijedile komunizam u Evropi bez prolijevanja krvi i ratova i da su sve postavke iz programa "!4 tacaka" postignute izuzev zaokruzenja "De iure" nezavisnosti Crne Gore.
• U odnosima sa inostranim drzavama i ostalim medjunarodnim subjektima, nastupati sa pozicija nezavisne i suverene drzave, cak i u slucaju da medjunarodna zajednica u pocetku ne prizna "de iure" nezavisnost Crne Gore.
• Obavijesti medjunarodne organizacije i udruzenja, posebno finansijska, te svjetske velike banke o svojem statusu nezavisne i suverene drzave.
• Predlozi Srbiji razgovore o novim odnosima svestrane saradnje izmedju dvije nezavisne drzave, slicne ili jednake odnosima Norveske i Svedske ili odnosima zemalja Beneluksa. Novi odnosi bili bi uspostavljeni na osnovu ugovora izmedju dvije medjusobno priznate nezavisne i suverene drzave, a ne uspostavljanjem novih zajednickih organa. Mogao bi se jedino uspostaviti zajednicki organ koji bi pratio sprovodjenje postignutih dogovora i ugovora.
• Organizuje referendum sa pitanjem "Da li ste za nezavisnu i suverenu Crnu Goru". Raspisivanje i odrzavanje referenduma ne prejudicira sprovodjenje gore navedenih koraka crnogorske vlasti. Jedino u slucaju da na referndumu vecina glasa protiv nezavisnosti Crne Gore, prici ce se razgovorima sa Srbijom o uspostavljanu federativne drzave, na drugim, novim i pravovaljanim osnovama. Referendum pravno nije obavezan; odrzao bi se jedino zbog utvrdjivanja stvarnog odnosa gradjana Crne Gore prema nezavisnosti.
• Uzdizati Njegosevsko Srpstvo kao ideju vodilju za prijateljske i bratske odnose medju balkanskim narodima i drzavama. Raskrinkavati agresivno imperijalno srpstvo Karadjordjevica i Slobodana Milosevica kao zlocinacku politiku koja je donijela velika zla narodima Balkana posebno srpskom i crnogorskom narodu. U tom smislu izmijeniti skolske programe i obrazovni sistem. S ovakvim pristupom dobilo bi se mocno ideolosko oruzje protiv ponovne euforije velikosrpskog nacionalizma i protiv pripremanja novih oruzanih sukoba na Balkanu.
• Ciniti stalne dodatne napore za ozdravljenje privrede, posebno izvoznih privrednih djelatnosti kao sto su morsko brodarstvo i turizam. Cijela teritorija Crne Gore treba da bude turisticko podrucje. Bez ekonomske snage otezano se odrzava politicka nezavisnost jedne zemlje.
• Osnovati Centralnu banku Crne Gore i datu joj punu monetarnu vlast ukljucujuci emisionu i organizovati je po modelu centralnih i rezervnih banaka u Evropi i svijetu.
• Prilagoditi berzu Crne Gore berzanskim standardima Zapada i razvijenih zemalja svijeta, te ukljuciti je u svjetski berzanski sistem. Time bi se stvorili uslovi za pravednu i optimalnu privatizaciju prodajom i kupovinom akcija velikih preduzeca po optimalnoj trznoj cijeni sto bi obezbijedilo nova znacajna srestva za investicije u Crnoj Gori. Berze su jedan od glavnih stubova trzisne privrede u razvijenom svijetu.

Kapetan duge plovidbe Nikola J. Samardzic

U Sidneju (Australia), na Sponen-dan Vladike Rada,30 oktobra 2000

P.S. Pozivanje na Njegosevsko Srpstvo ne znaci negiranje Crnogorske nacije niti davanja prava onima koji tvrde da su Crnogorci Srbi. Sasvim je obratno. Njegos i crnogorski vladari poslije njega nijesu suprostavljali Srpstvo Crnogorstvu i pored Srpstva uzdizali su na jos visi nivo svoje Crnogorsvo. Izvorno Njegosevo Srpstvo pomoglo je u proslom vijeku da se stvori svijest o crnogorskoj naciji i da se prosiri i ojaca tadasnja nezavisna drzava Crna Gora. Slican su primjer bivse engleske kolonije Australija, Novi Zeland i Kanada. Skoro do juce doseljeni stanovnici tih zemalja bili su Britanci - Englezi, Skotlandjani i Irci, da bi danas stigli do potpune svijesti da su oni peipadnici posebnih, novih nacija - Australijske odnosno Novozelandske ili Kanadske. Nove nacije njeguju tradicije svojih predaka - doseljenika iz Velike Britanije i sve pozitivno sto je imala Britanska imperija postuju i cuvaju vise nego sto se to sada radi u samoj Engleskoj. U Sidneju i svim ostalim glavnim gradovima Australije, Novog Zelanda i Kanade, ulice i predgradja nose Londonske nazive i imena engleskih kraljeva i drzavnika, a vecina spomenika posvecena je britanskim , kraljevima, drzavnivicima i piscima. Drustveni, pravni i kulturni zivot u pomenutim zemljama vise je engleski nego u samoj danasnjoj Engleskoj, a to je sve skupa ugradjeno u razvoj svijesti , dostojanstva i ponosa novih nacija.

Zato je danas veliko nasilje i anticivilizacijski akt tvrditi da nema crnogorske nacije i da Crna Gora nema pravo da bude nezavisna drzava samo zato sto su Vladika Rade i kralj Nikola pisali u proslom vijeku pjesme o Srpstvu. Nema govora o razvoju bilo kakve demokratije u Srbiji, ukoliko srpski narod i njegovo rukovodstvo ne prihvati neosporne cinjenice da postoje crnogorska nacija i crnogorska drzava.

Nikola J. Samardzic